A Small Adventure

ตั้งใจจะกลับมาเล่นน้ำกันต่อที่หาดหน้าเต้นท์ แต่ทำไปทำมากลับชวนกันเดินออกลงทะเลไปเรื่อยๆ โดยเดินเลาะเลียบโขดหินริมฝั่งไป ประมาณว่าจะไปสำรวจดินแดนใหม่หรืองัยไม่รุ แรกๆก็ตื้นแค่เข่า เดินไปเดินมาชักลึกถึงคอ เรางี้เสียวชะมัด แถมยังเดินกันไปเรื่อยๆไม่มีจุดหมายอีกด้วย ข้าพเจ้าดันเป็นคนเดียวที่ว่ายน้ำไม่เป็น และรอบนี้ไม่มีชูชีพด้วย เกิดเดินๆไปแล้วขาไม่ถึงนี่เสร็จเลย รู้ตัวว่าประมาทเกินไป แต่มันก็รู้สึกปนสนุกและตื่นเต้นดี เห็นเพื่อนๆยังเดินกันต่อก็เดินตามเค้าไปละกัน

ที่สุดก็เดินไปจนถึงอ่าวกระทิง ชายหาดที่เห็นได้ลิบๆนู่นจากหน้าเต้นท์ของเรา เป็นจุดชมพระอาทิตย์ตกของที่นี่ วิวสวยมาก หาดก็สงบดี เสียดายที่ไม่ได้เอากล้องกันมาซักคน เพราะตอนแรกคิดว่าจะลงเล่นน้ำเฉยๆ มีการแกล้งเกี่ยงกันให้เดินกลับไปเอากล้องมา แต่ใครจะไปล่ะมันไม่ใช่ใกล้ๆนี่นา อ่าวกระทิงตั้งชื่อตามต้นกระทิงขนาดใหญ่หน้าหาด ไม่ได้มีกระทิงที่เป็นสิงสาราสัตว์แต่อย่างใด

มีคนเสนอให้กลับทางบก ซึ่งเป็นเส้นทางเดียวกับเส้นทางศึกษาธรรมชาติ แต่มันเป็นเส้นทางในป่า สองหนุ่มไม่ได้ใส่เสื้อมาด้วยเลยไม่สะดวกใจจะเดินเข้าป่าแบบเปลือยๆ แถมไฟฉายก็ไม่มี ทางก็ไม่รู้จัก ดูเสี่ยงเอาการ เลยตัดสินใจมาทางไหนกลับทางนั้น และต้องรีบกลับด้วย เพราะน้ำชักขึ้นกว่าตอนขามาซะแล้ว เลยต้องบอกลาอ่าวกระทิงกันก่อนที่พระอาทิตย์จะตก

ขากลับน้ำสูงขึ้นจริงๆซะด้วย แต่น้องเจนผู้ห้าวหาญบึกบึนก็เดินนำหน้าไปซะไกลลิบ ปล่อยให้ลุงๆป้าๆวัยทองเดินกระย่องกระแย่งตามหลังไปห่างๆ (จริงๆคือสองลุงเค้าต้องอยู่คอยประคองสองป้าที่ทำท่าจะสำลักน้ำตายอยู่รอมร่อน่ะเอง) น้องเจนคงยังไม่รู้ มีคนตั้งข้อสังเกตว่าท่าทางน้องเจนคงหิวข้าวมากถึงรีบเดินนำลิ่วไปซะขนาดนั้น อิอิ สรุปไปกลับใช้เวลาไปเกือบสองชั่วโมงเห็นจะได้ เป็นการผจญภัยเล็กๆ ที่สนุกสนานปนหวาดเสียว (สงสัยเราจะหวาดเสียวอยู่คนเดียว) ก่อนอาหารค่ำ